Sinds onze eerste vakantie in Italië waren we al meteen verkocht. De mooie historische plekjes, het lekkere weer, het heerlijke eten, de fijne wijnen, de prachtige natuur en de vriendelijke en behulpzame Italianen én het Italiaanse leven; La dolce vita. Liefde op het eerste gezicht dus. We wilden wél de taal leren, want in de niet toeristische streken die we juist het leukst vonden, spreken ze geen woord over de grens. Zo gezegd, zo gedaan. We zochten een kleinschalige taalcursus bij ons in de buurt en die vonden we. We zouden starten met 4 medeleerlingen, maar uiteindlijk kregen we met z’n tweetjes privélesvan onze “insegnante” Yvonne Schmeitz. We vertelden haar over onze liefde voor Italië en dat we er wel ooit wilden gaan wonen (en werken). Zij nodigde ons vervolgens uit in haar streek; Romagna, waar zij en haar man Jos al jaren een huis hadden om de vakanties door te brengen. Toscane in het klein, maar zonder het massatoerisme. Op de terugreis vanuit Le Marche stopten we in Romagna om daar een paar dagen te verblijven en Yvonne en haar man te bezoeken. Ze lieten ons heel veel leuke plekjes zien in de buurt èn Yvonne had een ritje met een makelaar geregeld.